Als Dr. Phil het heeft over ‘giftige relaties’, dan realiseer ik me dat ik ook in zo’n relatie zit.
Ik kan het niet helpen, ik ben weerloos als ik hem zie.
Al vanaf mijn jonge jaren val ik op dit soort zwijgzame, grote, onverzettelijke types.
Er zijn er veel van, ze zijn overal.
Het is niet goed dat ik zo tegen hem opkijk en hij neerkijkt op mij.
Hij staat op zijn standpunt, terwijl ik iets graag van alle kanten bekijk.
Hij is zwijgzaam, ik vind praten prettig.
We hebben een groot leeftijdsverschil, al vind ik dat geen bezwaar.
Ik voel me daardoor een groen blaadje, fris en fruitig.
Hij heeft een grote familie, ik ben enig kind.
Wij hebben ons neergelegd bij een platonische relatie, vanwege onze geaardheid.
Waar ik aan heb moeten wennen is zijn opstuivende aard.
Ik weet nu dat hij er niets aan kan doen, het zit in zijn genen.
Hij is meer van de wildgroei, ik moet echt wel naar de kapper zo nu en dan.
Hij laat zich soms iets aanleunen en soms moet je iets afkappen, vind ik.
Van afkappen wordt hij onpasselijk.
Genoeg verschillen om er mee op te houden, lijkt me.
Echt gezond is het niet voor mij, dat merk ik bij tijden heus wel.
Regelmatig – vooral in voor- en najaar – heb ik er ineens genoeg van!
Hij werkt met zijn gedrag ‘op mijn allergieën’, zoals psychologen dat noemen.
Dus erger ik me aan zijn karaktereigenschappen.
Ik snotter dan heel wat af en neem me steevast voor met hem te kappen.
Maar dat hij altijd zo trouw over me waakt, dag en nacht….
Dat ik hem altijd weet te vinden, omdat hij nergens heen gaat.
Hij verfrist me, zorgt voor een frisse wind, kleurt mijn wereld groen.
En dat ik meer van blauw houdt, vergeet ik steeds als ik hem zie.
Dat hij me overschaduwt, vind ik eigenlijk wel prettig.
De strijd gaat tussen hoofd en hart: kies ik voor lijfsbehoud of voor verhuizen?
Want die boom aan de overkant staat daar al jaren en ik blijk allergisch voor hem.
Dr. Vogel kapt mijn getob af.
Dus snuif ik iets, versnuit bergen zakdoeken en wacht tot zijn gestuif stopt.
Ach lieve plataan, ik zie je zo graag uit mijn raam aan de overkant staan.
Wat ‘n Plataan-ische binding hebben we: we kunnen niet met en zonder elkaar.
Hatsjoe!
hanneke